Eerst was er niks. Toen was er licht. Toen was er vuur, aarde, water en wind. Zover ben ik nu zelf ondertussen ook wel. De wereld is niet ontstaan zoals het eerste testament beweert, in zeven dagen, waarvan één snipperdag. Onze discussies over het al dan niet bestaan van een God in wat voor vorm dan ook hebben opgeleverd dat ik nu ook overtuigd ben dat het verhaal van de oerknal en de evolutietheorie meer aannemelijk zijn. Ook hebben deze discussies tussen ons drieën al vaak geleid tot bepaalde filosofische gedachten die we dan weer wisten te verwoorden in bepaalde songteksten. Laatst spraken we radiopresentator Hijlco Span die ons uitnodigde voor een radiogesprek binnenkort met een groepje moderne theologen over onze songteksten. Ze hebben ze bestudeerd en willen aan de hand daarvan eens met ons praten over God en geloof en alles wat ermee te maken heeft. Ik zei nog: ‘Hijlco, weet wel wat voor Godslasteraars je in huis haalt’ wijzend naar Jaap en Jaap die al stonden te glunderen van blijde zin om de poten onder de stoelen van die heren vandaan te zagen binnenkort. Ik hou m’n hart vast en hoop dat God een wonder laat gebeuren die middag.

 

Het is wat het is en niet meer. De stroom die het leven is. Laat het over je heen komen en probeer het niet tegen te houden. Het was een filosofie van de Kelten. Het is wat ze met het Keltische kruis wilden zeggen. Verder hadden de Kelten geen schrift. Ze hebben verder dus nooit iets opgeschreven. Ze geloofden in reïncarnatie en waren daarom niet bang voor de dood. De dood zal het einde niet zijn. Ieder eind is een nieuw begin. Daarom mocht erop gedronken worden…en veel.
Het leven, de dood, Keltische kruizen en de liefde tussen mensen, die de reden vormt om door te willen gaan…dat is waar het om draaide tijdens onze theatershow 4 Elementen. Het begon ruim een jaar geleden  met het verzinnen van de naam. 4 Elementen. Een breed begrip. Vuur, aarde, water en lucht… De bouwstenen van het leven op aarde. Daar konden we misschien wel een verhaal omheen verzinnen. Daar konden we misschien wel hele liedjes over schrijven. We hadden ook al een aantal liedjes met verwijzingen naar de elementen op onze vorige albums dus dat was al mooi meegenomen. We zijn dapper aan de slag gegaan en toen was het ineens januari en waren we een album met 14 nieuwe liedjes rijker met zóveel verwijzingen naar de 4 Elementen dat we het album ook maar dezelfde titel hebben gegeven, aangezien het ook ons 4e album is.
Onze derde tour moest specialer worden dan de eerste twee, vonden wij. Niet per sé qua muziek maar qua indruk voor de bezoekers omdat we ook de grotere zalen gingen bespelen dit keer. We besloten beeldschermen te gebruiken en visuals te laten maken en vroegen onze vriendin Leoni Jansen om raad. Leoni vertelde vol trots dat haar zoon Hessel op dat gebied een bijzonder creatieve geest is die het dus voor haar ook doet. Na enkele gesprekken besloten we Hessel de vrije hand te geven om sfeerbeelden te maken die bij de teksten en muziek van onze liedjes passen. Hessel kwam met hele goeie ideeën en ook de ideeën die we zelf aandroegen wist hij in mooie beelden om te zetten met als één van mijn persoonlijke hoogtepunten de foto’s van ons overstroomde dorp die hij zodanig verknipte en vervolgens liet bewegen dat het net leek of het filmpjes waren.

 

Met ons inmiddels vaste team Arjen Mooijer (piano), Ton Dijkman (drums), Wilbrand Meischke (Bas), Emil Szarkowicz (viool), Jasper Melsen (geluid) en Johan Boogaard (licht)…gingen we half januari van start in Beverwijk. Na de eerste zenuwachtige maar enthousiast ontvangen voorstelling vielen in één keer alle stress en druk van de afgelopen maanden van ons af en vol goeie moed trokken we het land door. Drie dagen per week. Dinsdag, woensdag en donderdag meestal…zodat er eventueel ook nog ruimte was voor andere optredens in het weekend. Ik kwam er al heel snel achter dat drie optredens achter elkaar een limiet is voor stembanden. Niet alleen die van mij maar voor iedereen.

 

Telkens overdonderd, aan de grond genageld. Ik weet niet of het bij andere artiesten ook zo gaat maar de dingen die wij meemaken tijdens zo’n tour zijn echt niet normaal. . De reacties en de brieven die we krijgen na afloop van de shows. Volwassen mensen die vertellen hoe onze liedjes hun leven hebben veranderd. Trouwkaarten, geboortekaarten en rouwkaarten met onze teksten. Zelfs een paar dat hun zoontje de voornaam Dulles heeft gegeven. Zóveel stof tot nadenken. Zoveel indrukken dat we het met geen mogelijkheid kunnen onthouden allemaal. Zoveel cadeautjes…van chocola tot planten tot geluksamuletten tot dichtbundels, boeken, kinderspeelgoed, knuffels, beren en oude LP’s. Het gaat soms boven onze pet hoe attent mensen zijn. En het hoeft allemaal niet want we zijn al zo blij dat ze de moeite nemen om ons album en een concertkaartje te kopen maar goed…dat hebben we al zo vaak gezegd en het wordt alleen maar meer haha.
Iedere avond als ik dan thuiskwam na een show en aansluitend de signeersessie, ging ik dan even uitblazen met een glas wijn op de bank om nog een laatste keer na te denken over wat er die avond weer was gebeurd. Iedere dag nieuwe dingen. Als ik toch een dagboek had bijgehouden… Als ik toch…

 

De laatste loodjes. Ze waren niet te tillen zo zwaar dus hebben we ze met z’n drieën moeten slepen. Dit kwam nieteens door de theatertour maar door de promotie van de singles en andere optredens die er nog bij kwamen. Mijn broer die laatst de ochtend na de show in Hoorn ernstig bezorgd een sms stuurde of ik in Godsnaam voorzichtig wil doen met m’n stem want dat het onmenselijk is. Omdat rust en weinig praten het belangrijkste zijn voor herstel van de stembanden heb ik dus extra veel geslapen de afgelopen maanden. In tegenstelling tot Jaap Kwakman die er tussen de bedrijven door nog een toverFee op na houdt die iedere ochtend om zeven uur graag wil laten horen welke dierengeluiden ze al kan nabootsen. Jaap houdt van dierengeluiden dus is ‘ie daar elke ochtend als de kippen bij. En Jaap de Witte die elk vrij moment benut om boeken te lezen totdat hij in slaap valt. Hij liet vorige maand per ongeluk het woord ‘pensioen’ vallen op tv tijdens een interview en veroorzaakte daarop een storm van verontrusting onder de fans die er niks van begrijpen en het bovendien niet pikken dan hún ouwe Japie de Witte er tussenuit knijpt. Dat was een wake-up call voor ‘m waarop ‘ie prompt aan de lijn ging en wilde stoppen met roken. Dit betekent voor JdW zoveel als…één appelaartje en één sigaret minder per week maar tussen zijn oren verandert er dan heel veel waardoor ‘ie ook magerder gaat lijken in de spiegel.

 

Een theatertour is topsport. Geestelijk en lichamelijk zwaar maar dankbaar werk. 37 shows in drie maanden met daarvoor drie maanden waarin we dagelijks aan het album hebben gewerkt. Zes maanden volledig in het teken van de 4 elementen. Letterlijk en figuurlijk dus want ook onze eigen kijk op het leven en op onze carrière verandert met ieder album en iedere tour. Ik durf te zeggen dat we nu in een fase zitten waarin we de touwtjes wat willen laten vieren en het leven over ons heen willen laten komen. Wij hoeven niet steeds na te denken over de toekomst of ons daarover zorgen te maken want morgen is een hele andere dag. Onbewust heeft het verhaal dat we vertellen tijdens de show onszelf ook  echt beïnvloed. De  wereld is niet gemaakt  in 7 dagen. Daar zijn miljoenen jaren overheen gegaan….en alles ging zoals het ging….zingt de zeewind.