De wereld verandert, situaties veranderen, smaak verandert, jij verandert, wij veranderen. Zo gaat dat, en zo gaat dat al heel lang. Ikzelf heb er in het verleden ook nooit echt bij stilgestaan omdat de dingen altijd gingen zoals ze gingen. Na de vorige theatertour, het verzamelalbum ‚Totzoverder’ en het begin van een nieuwe periode binnen ons ‚bandje’ met Jan de Witte, kwam er toch een moment van bezinning. Een soort ‚wie zijn we, waar komen we vandaan en waar gaan we naartoe’?? De jaren voorafgaand aan dit moment zijn voorbijgegaan in een flits en er is inderdaad veel veranderd. Gelukkig hebben we de foto’s nog.

5 jaar geleden bijvoorbeeld was het voor ons vrij normaal dat we rond de 250 keer eropuit trokken om optredens te doen. Dit deden we naast het schrijven en opnemen van liedjes en promotie en dit ging allemaal zonder problemen. Zelfs het zelf rijden van 100.000 kilometer deden we daarnaast gewoon zelf. Dat is tegenwoordig anders al rijden we nog steeds zelf. Er is dus op dat vlak enorm veel veranderd terwijl we voor mijn gevoel niet overdreven meer thuis zijn dan toen. De aandacht verlegt zich en zo ook de tijdsindeling. Tegenwoordig maken we tijd vrij om domweg te praten met elkaar en onszelf af te vragen ‚wie zijn we, waar zijn we, en ‚waar gaan we naartoe’. En dat gebeurt dan niet eens in de 7 jaar maar bijvoorbeeld iedere 2 weken. We verzinnen op die manier leuke acties en kwamen zo ook op het idee van de camsessies waaronder ook de albumrelease in Wisseloord. Er is eindelijk tijd! Wat een heerlijke verandering. Wat gelukkig niet veranderd is is het feit dat we nog steeds dagelijks bezig zijn met muziek, in welke vorm dan ook

7 jaar geleden kregen we voor het eerst te maken met mensen die ieder weekend onze optredens bezochten. Soms wel meerdere keren op 1 avond en dat maanden of zelfs jaren lang. In eerste instantie en in alle eerlijkheid denk je op die momenten dat er wel een steekje los MOET zitten bij die mensen omdat wijzelf nog steeds dezelfde mensen waren die enkele maanden daarvoor nog compleet onzichtbaar opgingen in de maatschappij. Dat gevoel van onzichtbaar zijn verandert namelijk niet, al denken mensen om je heen van wel. Natuurlijk veranderen wij ook, net als iedereen, maar het lijkt vaak alsof mensen van ons verwachten dat we MEER of sneller horen te veranderen door wat we doen. Ik kan dat niet goed uitleggen maar misschien begrijpen jullie het als ik zeg dat IK me vaak juist bezwaard voel als iemand mij vraagt of ik op de foto wil. En dat terwijl de vragende partij zich op dat moment OOK vaak bezwaard voelt. Voor een buitenstaander ziet dat er heel anders uit en worden er vaak verkeerde of andere conclusies getrokken. Snappen jullie het nog?? Ik niet meer, maar na 7 jaar zijn er GELUKKIG nog steeds mensen die onze muziek de moeite waard vinden en besluiten zo vaak mogelijk naar onze optredens te komen. Sommigen van die mensen waren er 7 jaar geleden ook al, maar zoiets blijft veranderen. Net als wij. Wij zijn de mensen die ons komen bezoeken nog steeds ongelooflijk dankbaar. Door de jaren heen hebben wij van hen ook verschillende keren een ‚speciale’ blijk van waardering gekregen d.m.v brieven, cadeaus of zelfgemaakte onderscheidingen. En dit gebeurde naast het feit dat die mensen hun blijk van waardering al hadden gegeven door simpelweg te genieten van onze muziek en het bezoeken van onze optredens. Nogmaals, wij veranderen, de mensen om ons heen veranderen, maar godzijdank blijven sommige fenomenen in de basis hetzelfde.